Zoals zoveel kastelen in het Luxemburgse heeft ook het kasteel van Faing een roemrijke geschiedenis die terug gaat tot de tijd waarin de heren van Chiny hier in de grote regio zeer machtig waren.
Een daarvan is zeker Hugues du Faing die, ten tijde van de heerschappij van hertogen van Bourgondië, generaal was van Karel de Stoute en van aartshertog Maximiliaan I, en later gouverneur van Luxemburg werd. In de 17de eeuw is Gilles du Faing zonder enige twijfel de beroemdste telg van alle takken van de familie. Filip IV, koning van Spanje, verleent het geslacht van Jamoigne de rang van baron, ten voordele van Gilles du Faing. Tot 1709 speelde de familie du Faing een belangrijke rol in deze streek, maar omdat er geen mannelijke erfgenamen waren kwam het kasteel in bezit van verschillende adellijke families.
In 1872 komt het kasteel van Faing, waar alleen nog maar wat ruïnes van overblijven, in handen van Graaf Fernand de Loen d’Enschedé die samen met architect Pierre Van Kerkhoven het kasteel terug opbouwen naar de plannen van zijn voorganger. In 1903 werd het kasteel aangekocht door de Zusters van Barmhartigheid van Besançon.
In de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel een tehuis voor kinderen van Belgische gevangen militairen, maar ook voor 87 joodse Belgische kinderen, die zo ontkomen aan deportatie. In 1988 ontvangen verschillende opvoeders van het tehuis het Israëlische ereteken voor hun moed en volharding.
In 1976 verkopen de Zusters van Barmhartigheid van Besançon het kasteel van Faing voor een symbolische frank aan de gemeente Chiny en wordt een rusthuis in ondergebracht dat door het OCMW wordt beheerd. In 2009 werd het vervallen kasteel volledig gerenoveerd en kregen alle gemeentelijke diensten er onderdak.